Wille & The Bandits brengen een mix van stijlen als blues, rock, Latin en folk. De band bestaat uit zanger / gitarist Wille Edwards, bassist Matthew Brooks en drummer Andrew Naumann. Ze vinden hun inspiratie bij muzikanten / bands als Pearl Jam, Ben Harper en Jimi Hendrix. Wille & The Bandits tourden al met rock acts als Status Quo, Deep Purple, Joe Bonamassa en The John Butler Trio en speelden al tijdens de festivals van Glastonbury, Isle of Wight, Greenman, Shambala en Greenbelt. En… in La Ferme Madelonne van Claude Lentz & Bernadette Robert in Sterpigny, Gouvy! Jaarlijks vindt hier in Gouvy in de tuinen van de ‘Ferme de la Madelone’ een ‘Jazz & Blues Festival’ plaats. Hier vonden ook de opnamen van het Live album "Live In Gouvy" plaats dat eind vorig jaar verscheen. Op 28 maart van dit jaar waren ze te gast in Zaal Dikke Stein in Elsloo (NL), voor ons de ideale gelegenheid om eens een praatje te gaan maken met dit sympathieke Engelse trio.

Hallo Jongens, welkom in Nederland en bedankt dat jullie wat tijd voor ons wilde vrij maken. Kunnen jullie mij vertellen hoe en wanneer Wille And The Bandits ontstaan zijn?

Wille: Wille And The Bandits zijn ontstaan zoals alle goede en belangrijke zaken ontstaan, namelijk tussen pot en pint in het café. Ik speelde solo en ik vroeg aan Andrew of hij geen zin had om me te begeleiden op de       djembé. Hij stemde toe, we raakten aan de praat en kwamen tot de vaststelling dat hij, ik en Andrew hetzelfde gedacht hadden over muziek. Vroeger bestonden The Bandits uit verschillende muzikanten, nu zijn The Bandits een duo met Matthew Brooks op de basgitaar en Andrew Naumann op de drums. In 2011 begonnen we te spelen in de buurt van Cornwall en nu spelen we bijna overal in de wereld. We beleven een fantastische tijd met deze band.

Speelden jullie voor Wille And The Bandits in andere bands?

Wille: Neen, ik heb altijd solo gespeeld.

Matthew: Ik heb wel in verschillende bands gespeeld, meestal tribute bands and cover bands. We speelden vooral soul, funk en jazz.

Op dat moment komt Andrew binnen en komt mee aan de tafel zitten.

Voor mij is de muziek van Wille And The Bandits een hutsepot van verschillende stijlen. Hoe omschrijven jullie zelf de muziek die jullie maken?

Wille: Inderdaad, het is een mix van blues, folk, progressieve rock en classic rock. Als je goed luistert, zal je ook horen dat er een heel klein beetje reggae in onze muziek zit. Eigenlijk is het geen echte pure reggae, maar meer  een Latijnse sound. Dat komt omdat we gebruik maken van de djembé, de tong drum en andere percussie  instrumenten. Door gebruik te maken van deze verschillende instrumenten in combinatie van de slide gitaar krijg je een heel aparte sound in je muziek. Noem het wereld muziek vermengd met rock en blues.

Andrew: Progressieve wereld rock, waarna iedereen in een lachbui schiet.

Matthew: Als je onze drie albums beluistert dan merk je ook op dat we elk album een beetje van sound veranderen, zonder de echte basis te veranderen. We sleutelen steeds aan onze sound om hem nog beter te laten klinken.

Ik kan er geen naam opplakken, maar voor mij hebben jullie toch een uniek geluid.

Wille: Misschien is onze grootste verdienste dat we de juiste dosis gevonden hebben van rock, blues en folk om ze te mixen tot één goed geheel. Het is als een gerecht  klaar maken, daar moet de dosis van ieder ingrediënt ook juist zijn wil het echt lekker smaken. Omdat er verschillende genres in onze muziek zitten komen ook  liefhebbers van die verschillende soorten muziek naar ons luisteren. Wat ook opvalt, is dat mensen die van muziek uit de jaren zeventig houden, ook erg veel van onze muziek houden.

Dan heb je veel oude fans van mijn ouderdom?

Wille: Ik hou van die tijd. Ik ben een paar decennia te laat geboren. Het moet toch prachtig geweest zijn toen jij nog jong was. Je kon al die grote bands als Led Zeppelin, Cream en Santana zien spelen. Nu hebben we spijtig genoeg alleen maar Justin Bieber.

Jullie recentste studio album is 'Grow' uit 2013. Hoe kijken jullie terug op dat album, anderhalf jaar na de release datum?

Wille: Tevreden en trots dat we dat album gemaakt hebben. 'Grow' is het beste album tot nu toe van Wille And The Bandits. We zijn nu bezig aan het volgende album en het zal moeilijk worden om nog beter te doen. Maar dat is de uitdaging die we moeten aan gaan. 'Grow' is opgenomen in de Propagation Studios in Cornwall. Een rustig plaatsje weg van alle drukte en dat hoor je ook op het album. Na een studio dag rustig een biertje drinken en je hoofd kunnen leegmaken is heel belangrijk. De twee eerste albums zijn in Londen opgenomen. Daar kreeg je last van claustrofobie als je de studio buitenkwam. Al dat lawaai en al die drukte. Zoveel mensen samen op een kleine plek, die zich druk van de ene plaats naar een andere plaats haasten. Dat is niet de ideale plaats om aan een album te werken.

Op het album staat geschreven dat alle songs door Wille And The Bandits geschreven zijn. Wil dit zeggen dat jullie alle drie aan elke song gewerkt hebben?

Andrew:  We dragen alle drie ons steentje bij aan elke song. Als één van ons drie een gedacht in zijn hoofd heeft, dan werken we dat gedacht met ons drie verder uit. Bij ons zijn songs ook nooit af. Nummers die we al jaren spelen blijven veranderen omdat we er blijven aan werken. Dit maakt het ook interessant om die songs live te blijven spelen.

Matthew: De meeste ideeën komen wel van Wille. Meestal is dat de tekst en het gitaar gedeelte. Andrew en ik voegen er dan de drums en de bas aan toe. Als dat klaar is beginnen we te overleggen, wat goed is en wat we zouden kunnen veranderen. We proberen elk idee ook altijd uit.

Wille, Hoe begin je aan het schrijven van een song? Gaat dat vrij vlug of is het hard werken?

Wille:  Ik ben niet de persoon die zegt: Jongens, ik ben even weg om een song te schrijven en me dan opsluit in een kamertje om te proberen wat op papier te krijgen. Zo werkt het niet bij mij. Nummers komen naar mij toe. Meestal komen nummers als ik rustig wat zit te spelen op mijn gitaar. Vroeg of laat komt er dan een leuke riff waarop ik dan verder werk. Waarover de song moet gaan en welke tekst er bij moet? Hoe de song moet klinken? Daarna is het afwachten wat Andrew en Matthew van die embryonale song vinden en wat zij er willen aan toevoegen of verwijderen. Alles kan, soms denk ik dat mijn idee het best past in een folk song, maar nadat ieder van ons zijn inbreng gedaan heeft komen we soms tot het besluit dat we het moeten spelen in een heel ander muziek genre. Nummers schrijven is totaal geen probleem voor me. Ik heb misschien nog honderd nummers, die nog nooit uitgebracht zijn, op mijn telefoon opgenomen.
       
Mijn gedacht was dat jullie in de repetitie ruimte begonnen te jammen tot er plots een basis riff of groove kwam en dat jullie daarop voortwerkten.

Matthew: Dat gebeurt ook wel eens.

Wille: Het ligt ook aan het soort nummer. De songs die akoestisch beginnen komen meestal van mij. 'Forgiveness' is begonnen door de bas partij van Matthew. Soms is het  Andrew die met zijn drums of tong drum aan de basis ligt van een nummer. We hebben geen vaste formule om aan een nieuw nummer te beginnen.

Begin 2015 verscheen het live album 'Live In Gouvy'. Dat concert vond plaats in maart 2013, nu twee jaar geleden. Waarom juist dat concert voor jullie live album?

Wille: Twee woorden, Belgisch bier. Waarop iedereen weer in een lachbui schiet. Nee, de echte reden is dat de Madelonne hoeve in Gouvy een echte jazz en blues tempel is. De mensen van Gouvy hebben een hart voor de muziek en zijn niet uit op geld gewin. De sfeer en de klank zijn er ook altijd uitmuntend. Bij de mensen van Gouvy voelde ik dezelfde liefde voor muziek die ik, Matthew en Andrew hebben. We voelden ons daar ook dadelijk thuis. We hadden dat live concert kunnen opnemen in een grotere zaal in Engeland, maar dan hadden we die geweldige atmosfeer die je nu op het album hoort nooit verkregen.

Matthew: Die mensen moeten ook niet leven van de inkomsten van de muziek. De muziek en de concerten zijn voor hen een hobby die ze met veel liefde en passie beleven. Ze verdienen hun geld met de boerderij.

Wille: En ze hebben een schitterende geluids technieker.

Andrew: Die man doet daar in Gouvy al zeventien jaar het geluid. Onvoorstelbaar.

Voor mij is dit live album ook jullie beste album, omdat jullie live zoveel beter klinken dan in een studio, of zie ik dat verkeerd?

Matthew: Nee, je hebt het bij het rechte eind. Dat komt door het soort muziek dat we spelen. We hebben het gevoel van een publiek nodig. Als dat gevoel goed zit dan ontstaat er op het podium een soort positieve energie en dan gaat de kracht en de dynamiek van de muziek spontaan de hoogte in. Datzelfde gevoel proberen vast te leggen in een studio is verdomd heel moeilijk, bijna niet te realiseren.

Wat is de beste song die je ooit gehoord hebt? En welk is de beste song die je ooit geschreven hebt?

Andrew: Ik heb geen favoriete song. Ik hoor heel veel muziek graag, maar het verschilt van het ene moment op het andere. Alles heeft te maken met de stemming van het  moment.

Matthew: Dat is bij mij net hetzelfde, maar als ik één nummer moet kiezen dan kies ik voor 'Barcelona' van Queen. Pink Floyd mag ik ook graag horen.

Wille: Dat is een moeilijke, het hangt van zoveel factoren af. Doe voor mij maar 'Couldn't Love You More' van John Martin. De emotie die John in dat nummer legt is onvoorstelbaar. Beste song die ik zelf geschreven heb is zonder twijfel 'Angel'. Ik heb dat nummer speciaal geschreven voor mijn overleden moeder. De herinneringen, de gevoelens en de emoties die in dat nummer zitten maken van 'Angel' een heel speciale song.

Matthew: Ik ben het volkomen eens met Wille. Het is ook een spooky song. Het is niet de eerste keer als we in openlucht dit nummer spelen, dat het weer plots veranderd. Net of Wille's moeder vanuit de hemel een teken wil geven.

Wille, je speelt veel slide. Vanwaar de liefde voor de slide gitaar?

Wille: Ik hou wel van de slide sound. De klank is dynamischer en je hebt een uitgebreide waaier aan mogelijkheden. Maar ik wissel toch veel af met de akoestische gitaar en de Lap Steel. Hoe meer mogelijkheden je hebt hoe gevarieerder je kan zijn.

Je gebruikt een minder bekend merk van gitaar. Wat maakt een Anderwood gitaar zo speciaal voor jou?

Wille: Gewoon, omdat ik het een geweldige gitaar vind met een heel mooie klankkleur. Het is een Duitse gitaar en Duitse artikelen zijn meestal van heel goede kwalteit en dat is zeker het geval voor de Anderwood gitaren.

Nog vlug voor jullie eten koud wordt. Wat mogen we nog verwachten van Wille And The Bandits in de korte maar ook iets verdere toekomst?

Wille: Nog veel live concerten over de gehele wereld. Hopelijk kunnen we nog betere songs schrijven. We zijn bezig aan een nieuw album dat hoogstwaarschijnlijk volgend jaar zal verschijnen. We hopen dat we nog veel mensen blij kunnen maken met onze muziek en met onze concerten.

Hartelijk dank voor het interview. Veel succes met het concert vanavond en met alles wat jullie nog mogen doen in de toekomst.

Walter Vanheuckelom

meer foto's